Historie

De heren W. Pol en P. van Pelt hebben ook hun steentje bijgedragen aan de oprichting van de club. De eerste locatie waar de club zetelde was de bovenzaal van Café Nijpels in de Koningstraat. Al gauw kwam een andere locatie in beeld want de bovenzaal werd te klein en het was er koud en daarom verhuisde de club eind 1945 naar de bovenzaal van Café Sanderse aan het Koningsplein. Dit zou jarenlang het clubhuis blijven. In de beginjaren deed de club al snel mee aan wedstrijden in bondsverband. Zowel met viertallen en in onderlinge competities met zusterverenigingen uit Wieringen en Schagen werden goede resultaten behaald.

Bij uitwedstrijden werden de spelers vervoerd in een autobus van de firma van Koningsbruggen. De bondscompetities werden gedurende het winterseizoen gespeeld. Dat bracht mee dat men nogal eens onder gevaarlijke omstandigheden, zoals sneeuw, ijzel of dichte mist, de stad uit moest. Toen kende men nog niet de strooiwagens zoals we die nu hebben. Deze omstandigheden waren mede oorzaak dat de animo voor deze competities sterk afnam. Toen bovendien in 1949 de NBB de contributie verhoogde zegde de club per 1 januari 1950 het lidmaatschap van die bond op. Maar men mistte uiteraard de mogelijkheid om met andere bridgeclubs de krachten te meten. Daarom werd met zusterverenigingen in Den Helder besloten om ’s winters een plaatselijke onderlinge competitie op te zetten. Daaraan werd jarenlang door een groot aantal clubs met veel enthousiasme deelgenomen, zoals door de VBC, RKBC, MOOC, RTC, BCOO (Bridge club Oud Onderofficieren) en OBC (officieren bridgeclub) .

In deze plaatselijke competities hebben de vertegenwoordigende teams van HBC’45 altijd een prominente rol gespeeld. De inhoud van de prijzenkast getuigt daarvan nog steeds. De wedstrijden werden altijd op woensdagavonden gespeeld en trokken vaak heel wat toeschouwers. Ook gingen de uitslagen in de Heldersche Courant meestal vergezeld van uitvoerige beschouwingen.In het begin van de jaren zestig ontstond er bij een aantal leden van enkele verenigingen de wens om toch weer lid te worden van de NBB. Deze wens leidde in de HBC’45 tot heftige reacties van voor- en tegenstanders tijdens een jaarvergadering. Aangezien de voorstanders van het plan geen meerderheid verkregen besloten zij in 1965 tot oprichting van een nieuwe vereniging: de Bridgekring Den Helder. Deze gang van zaken leidde tot een fors ledenverlies bij vooral de HBC’45 en de RKBC. Als nevenverschijnsel ging de onderlinge wintercompetitie ter ziele. In de jaren na de afsplitsing door de Bridgekring leed de HBC’45 een tamelijk zorgelijk bestaan. Het ledental liep terug tot net iets boven de dertig. Er kon ternauwernood in twee lijnen worden gespeeld. Bovendien wisselde café de Postbrug in het begin van de jaren 70 van eigenaar.

De nieuwe uitbater liet merken dat hij de bridgeclub te klein vond om er iets aan te verdienen en met een aantal onsympathieke maatregelen en een dito houding zag hij kans de club na enige maanden de deur uit te jagen. Gelukkig werd er onderdak gevonden in de bovenzaal van het RK militair tehuis Stella Maris aan de Koningstraat. In die periode groeide de club weer wat, maar al na een paar maanden sloot het nieuwe onderkomen en moest er opnieuw worden uitgezien naar een geschikte speelgelegenheid. Die werd gevonden in de recreatiezaal van het Dienstencentrum aan de Walvisvaardersweg. Daar groeide de HBC’45 in betrekkelijk korte tijd weer tot een vrij grote vereniging. Toen het maximaal te plaatsen aantal leden bereikt was moest er zelfs enige tijd een ledenstop worden ingevoerd. Helaas kreeg de club na enige tijd het imago opgespeld dat het een club van uitsluitend bejaarden zou zijn, iets dat beslist niet het geval was. Het ledental begon terug te lopen. Zo sterk zelfs dat tegen de eeuwwisseling nog slechts een handjevol bridgers iedere vrijdagavond naar het Dienstencentrum toog. Van het spelen in onderling competitieverband was nog nauwelijks sprake en een enkeling begon al te denken aan het opheffen van de club.

Juist in die tijd circuleerde het gerucht dat de WSOV dacht aan het weer opstarten van de afdeling Bridge. Weer opstarten, want in de jaren vijftig was de WSOV ook al een bridgeclub rijk geweest. U begrijpt het al, de besturen hebben elkaar gevonden en na enig overleg binnen beide verenigingen werd besloten dat de HBC’45 zich in zijn geheel in het jaar 2000 zou aansluiten als onderafdeling van de WSOV. Tegelijkertijd werd besloten onder auspiciën van de nieuwe combinatie bridgelessen te gaan geven. Hiervoor werd de erkende bridgedocent Jan Hendriks aangetrokken. De cursussen bleken een schot in de roos te zijn. De animo was groot en het aantal leden van de club nam in korte tijd enorm toe. Helaas overleed de heer Hendriks plotseling in 2005. In deze periode werd het NBB rekenprogramma in gebruik genomen; aan het handmatig uitrekenen van uitslagen kwam daarmee een einde. Het ledental bleef daarna toenemen en toen in 2009 het aantal leden de 180 bereikte werd opnieuw een ledenstop ingevoerd. Langzaam maar zeker daalde daarna het ledental weer. Nieuwe aanwas bleef uit en toen een rookverbod tijdens het bridgen van kracht werd zakte het ledental nog verder. Het bestuur heeft opnieuw getracht het ledental te vergroten door cursussen te laten geven. De heer Wim Snoerwang (ons erelid) werd bereid gevonden om deze lessen te verzorgen. Ongeveer 15 cursisten kwamen opdagen en aan het einde van de cursus bleef er een handjevol bridgen bij de club. We prijzen ons gelukkig dat we in deze mooie locatie van de Dukdalf ons onderkomen hebben, en dat niet alleen, binnenkort wordt de hele zaal grondig opgeknapt door MBSOV zodat we er nog mooier bij komen te zitten. Laten we hopen dat de edele bridgesport nog lang in dit gebouw mag plaats vinden.